Η λέξη προέρχεται από το Γαλλικό «decouper» που σημαίνει «κόβω». Είναι η τέχνη ή τεχνική του να διακοσμείς διάφορα αντικείμενα με μικρά κομμάτια χαρτί. Πολλές φορές το ντεκουπάζ εφαρμόζεται σε συνδυασμό με το κολλάζ και τη ζωγραφική και τα απoτέλεσμα μπορεί να είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακό.
Που μπορεί να εφαρμοστεί;
Το ντεκουπάζ μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε είδους επιφάνεια: ξύλο, χαρτί, γυαλί, πέτρα, πηλό, κερί, μέταλλο ή πλαστικό, ακόμη και ύφασμα. Έτσι, μπορείς να μεταμορφώσεις έπιπλα, κουτιά, εξώφυλλα βιβλίων, δίσκους σερβιρίσματος, πιατέλες, βάζα, κεριά, γλάστρες, βότσαλα, κορνίζες, καθρέφτες κτλ.
Και λίγο ιστορία…
Το ντεκουπάζ χρωστάει την ύπαρξή του στα περίτεχνα έπιπλα από την Ασία που θαύμαζαν τόσο οι Ευρωπαίοι ευγενείς τον 17ο αιώνα. Οι εισαγωγές από την Ασία άρχισαν να έχουν μεγάλη ζήτηση, οπότε κάποιοι καλλιτέχνες, κυρίως από την Βενετία ξεκίνησαν τις αντιγραφές. Αντί όμως να ζωγραφίζουν τα έπιπλα, έκοβαν σχέδια που έβρισκαν, τα κολλούσαν επάνω στα έπιπλα και μετά τα περνούσαν βερνίκι. Η τέχνη ονομάστηκε lacca povera, δηλαδή η λάκα (βερνίκι) του φτωχού.
Μια παρόμοια τεχνική κυρίως με λουλούδια και άλλα μοτίβα έγινε πολύ γνωστή και στην Αγγλία. Τόσο που από τον 19ο αιώνα άρχισαν να τυπώνονται χαρτιά με σχέδια ακριβώς για αυτόν τον σκοπό. Οι Βικτωριανοί τα χρησιμοποιούσαν για να διακοσμήσουν τα έπιπλα, τα φωτιστικά ή τα παραβάν τους. Τότε το ντεκουπάζ ήταν γνωστό ως japanning (ιαπωνισμός ίσως σε ελεύθερη μετάφραση;) και ήταν πολύ διαδεδομένο στις αγγλίδες κυρίες των καλών οικογενειών. Μάλιστα οι νταντάδες φρόντιζαν να διδάξουν το ντεκουπάζ στα μικρά παιδιά!
Τέλος, τον 20ο αιώνα που εισήχθη και επίσημα ο όρος ντεκουπάζ, η πιο διαδεδομένη τεχνική περιελάμβανε περίπου 30-40 στρώσεις βερνίκι, το οποίο στη συνέχεια γίνονταν λείο με γυαλόχαρτο.
Πηγή: ftiaxto.gr
